Flappend miniatuurvliegtuig geïnspireerd op libelle en made in Delft 

Wie de DelFly ziet vliegen, ziet de vruchtbare kruising tussen robotica en biologie. Het miniatuurvliegtuigje flappert met twee paar vleugels, kan bijna stil hangen in de lucht maar ook relatief snel en stabiel vooruit vliegen. De DelFly lijkt op een libelle. Maar waar een libelle twee paar vleugels achter elkaar heeft, heeft het robotvliegtuigje twee paar vleugels boven elkaar. Het één-op-één kopiëren van de natuur heeft immers zelden zin. Robotvliegtuigjes hoeven geen partners te lokken en libellen hoeven geen inspectievluchten uit te voeren.

De DelFly weegt slechts twintig gram en kan zelfstandig, op basis van zijn eigen camerabeelden vliegen. Die combinatie is uniek in de wereld. De robotlibelle werd voor het eerst in 2005 gebouwd door een team van studenten en begeleiders van de faculteit Lucht- en Ruimtevaarttechniek van de TU Delft. In de loop der jaren is de DelFly steeds verbeterd. De laatste versie is zelfs uitgerust met een camersysteem dat in stereo kijkt. Ondanks zijn zeer lage gewicht gebeurt de beeldverwerking toch aan boord. Zo kan het vliegtuigje handig en snel op eigen kracht obstakels ontwijken en door onbekende ruimtes vliegen. Maar hij kan ook op afstand worden bestuurd.

De romp van de DelFly bestaat uit buisjes van koolstofvezel, en de vleugelliggers uit koolstofvezel versterkt met balsahout. Het miniatuurvliegtuig heeft een vleugelspanwijdte van 28 centimeter. De vleugels zelf bestaan uit een doorzichtige mylar-folie. De DelFly is ontworpen om binnen te vliegen, maar kan, als het niet te hard waait, ook buiten vliegen. De batterij gaat zo’n tien minuten mee.

Commerciële toepassingen heeft de DelFly nog niet, maar te denken valt aan het uitvoeren van inspectievliegtuigen in fabrieken of in kassen, het monitoren van grote mensenmenigten tijdens bijvoorbeeld concerten en puur als entertainment in attractieparken. Door zijn lage gewicht kan hij ook veilig in de buurt van mensen vliegen.